بخوان

بودنم را بخوان 

ای همه ی هستی من 

و بگو  

چگونه بخوانمت؟ 

چگونه بدانمت؟ 

رد دست هایت را  

بر روی بخار شیشه را

چگونه دنبال کنم ؟ 

موسیقی قدمهایت را  

چگونه فریاد بزنم؟ 

زمانی از تو سرشار بودم 

زمانی 

دنیایم٬ 

        دنیایت بود... 

بگو چگونه دنیایم را باز ستانم؟ 

سرما 

سکوت یخ زده م را 

بلعیده 

ومن سخت 

در بیراهه قدم بر میدارم 

و میدانم  

که تو هستی 

                   تو در تک تک لحظات تاریک من 

                                                            حضور داری 

                                                                            ستاره ی روشنیم 

گلهای اتاقم 

خشکیده اند 

اما 

                    هنوز بوی تو را می دهد 

قاب دیوارم 

شکسته  

اما 

                تصویر تو همچنان میخندد 

اقاقی پشت پنجره  

خوشحال است  

                     میبینی؟؟؟؟ 

بی وقفه معشوقه ش را به آغوش میکشد... 

و تنها سرمای دستان من است  

که چون نوازشی آزارش می دهد 

 وقتش رسیده 

او و عشقش را به حال زیبایش 

                                         رها کنم 

ومن.... 

می مانم و بارانی که  

اشک هایم را پشت قطره هایش پنهان می کند.....