شاخه دلتنگی

 

من از تصنیف تو در برگ بهار 

دلشادتر از آنم  

که تو باشی  

و بین ما فرسنگ ها فاصله ها 

تو بخند و جاری باش 

من   

سوار بر قایق آرزوهایت 

می روم تا ماه 

ــ گرچه جایت خالیست 

لیک  

عطر تو در هوایِ بودنِ من ٬

تشدید است ــ 

دل من ٬ 

فرشته ی بی بالیست 

که به گرد دل تو 

نه٬ 

به خیال دل تو 

نغمه می خواند از این چند صباحِ دنیا 

مینوازد با شور 

نغمه ای از ته قلب دریا 

که در آن 

صدفان گرد هم آیند 

که مروارید را 

بسپارید به ماه 

آنجا جایش امن است 

دل ما 

گرچه دلتنگ تو است 

ولی... 

می شکانیم  

شاخه دلتنگی را...