ماه
دریا را به خود می خواند و
آب
با کمندی٬ در فضاها ناپدید
دم به دم خود را به بالا می کشید
جا به جا در راه این دلدادگان
اختران آویخته فانوس ها
گفتم این دریا و این یک ذره راه!
می رساند عاقبت خود را به ماه!
من ٬
چه گویم
جدا از ماه خویش
بین ما
افسوس
اقیانوس ها.....
بانو! چه پر فروغ شدی
داری دوباره بر میگردی به همان نگارش توفانی
البته اگر دریا بگذارد
اینو که من نگفتم
فکر کنم ماله استاد مشیری باشه
نیدونم!
من در کنار دریایم آرامش دارم
سخت توفانی میشم
زیبا بود حتی انتخابت از بین اقیانوس اشعار بزرگان هم زیباست....

رویا خوشحالم امروز شدی همون رویای رویاییه شرقی
ممنونم

رویای رویایی...
مرسی فرینازی
درود بر بانوی آفتاب






بانو شرق بی نقاب
سپاسگذار مهر تابنده ات
عکس بدون شرحی داشتی. بسیار زیبا
اگر چه نظرات با من قهر کرده باز
در راه دلداده گان
آویخته فانوس ها
اختران
دست مریزاد
سلام استاد



ممنونم
شرمنده واقعا