عاشقانه ....

 

تو به من خندیدی 

و نمیدانستی 

من به چه دلهره از باغچه ی همسایه سیب را دزدیدم 

باغبان از پی من تند دوید  

سیب را دست تو دید 

غضب آلوده به من کرد نگاه 

سیب دندان زده از دست تو افتاد به خاک 

و تو رفتی و هنوز 

سالهاست که در گوش من آرام آرام 

خش خش گام تو تکرار کنان 

می دهد آزارم 

و من اندیشه کنان غرق این پندارم 

که چرا باغچه کوچک ما سیب نداشت؟! 

  

من به تو خندیدم 

چون که میدانستم 

تو به چه دلهره از باغچه همسایه سیب را دزدیدی 

پدرم از پی تو تند دوید 

و نمیدانستی باغبان پیر باغچه همسایه 

پدر پیر من است... 

من به تو خندیدم 

تا که با خنده تو   

پاسخ عشق تو را خالصانه بدهم 

بغض چشمان تو لیک... 

لرزه انداخت به دستان من  

و سیب دندان زده از دست من افتاد به خاک  

دل من گفت: برو 

چون نمی خواست به خاطر بسپارد گریه ی تلخ تو را.... 

حیرت و بغض تو تکرارکنان 

می دهد آزارم 

و من اندیشه کنان غرق این پندارم 

که چه میشد اگر باغچه خانه ما سیب نداشت؟!