باران خاطره

باران نم نم می آید. 

پشت میز نشسته ام و به قطره های باران که به شیشه می خورد٬خیره میشوم. 

ناگاه دلم می خواهد به پشت پنجره روم و داخل کوچه را تماشا کنم. 

دختر بچه ای را میبینم که زمین خورده و در حال گریه کردن است. 

به نظرم چهره ی آشنایی دارد. 

دیدم که پیرمردی آمد.دست دخترک را گرفت.سرش را نوازش کرد.آبنبات کوچکی به دستش داد. 

دخترک با لبخندی از پیرمرد تشکر کرد... 

با صدای مادرم از حال خود بیرون آمدم.از سر تشکر به قطره ای که روی شیشه می لغزید لبخند زدم. 

نگاهی به آسمان کردم و از او ممنون بودم که خاطرات شیرین کودکی ام را برایم زنده می کرد. 

خاطره ای که با هر بار باریدن باران لبخندی را به من هدیه می کند.